Στη δεκαετία του 1960, παράλληλα με την κρατική ραδιοφωνία, άρχισε να αναπτύσσεται η λεγόμενη “ραδιοπειρατεία”, δηλαδή η παράνομη εκπομπή ραδιοφωνικού σήματος και προγράμματος, από τους “ραδιοερασιτέχνες” ή “ραδιοπειρατές” ή “ραδιόφιλους”.
Του Φώτη Κουτσαμπάρη
Οι ραδιοπειρατές εξέπεμπαν στα μεσαία κύματα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αποκτώντας φανατικούς ακροατές. Ένας από τους πιο θρυλικούς ραδιοπειρατές της εποχής είναι ο Geronimo Groovy, που οι εκπομπές του ακούγονταν πολλές φορές από την Αίγυπτο μέχρι την Ιταλία και που έπαιρνε κάθε χρόνο χιλιάδες γράμματα αλληλογραφίας φανατικών οπαδών σε διάφορες γλώσσες.
Ο αριθμός των ερασιτεχνικών ραδιοφωνικών σταθμών πολλαπλασιάστηκε τη δεκαετία του 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών σχολών που πειραματίζονταν με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές και ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς.
Οι περισσότεροι μουσικοί ραδιοπειρατές ήταν μαθητές και μετέδιδαν πρόγραμμα με ξένα ροκ και ελληνικά τραγούδια, ενώ είχαν το δικό τους κοινό και έκαναν τηλεφωνικές αφιερώσεις. Ο κάθε πειρατικός σταθμός έβγαινε στον αέρα από τα δωμάτια των ραδιοπειρατών ή το σαλόνι του σπιτιού τους, ενώ γίνονταν και συνεργασίες ραδιόφιλων που νοικιάζανε διαμερίσματα και εγκαθιστούσαν τον ραδιοφωνικό τους σταθμό. Το κυνηγητό από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αρχές ήταν έντονο και πολλές φορές γίνονταν κατασχέσεις μηχανημάτων και οι ραδιοπειρατές βρισκόταν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και πλήρωναν μεγάλα χρηματικά ποσά για την ποινή που τους επιβαλλόταν.
Ένας από τους ιστορικούς ραδιοπειρατές είναι και ο Γιώργος Κυρλάκης, που λειτουργούσε με το ψευδώνυμο Easy Rider (Ελεύθερος Καβαλάρης) και που ήταν ο δημιουργός του “Εδώ Πολυτεχνείο” κατασκευάζοντας έναν πρόχειρο ραδιοπομπό μεσαίων κυμάτων στους 963 χιλιόκυκλους, ο οποίος ήταν η φωνή της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 στην Αθήνα.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1975, ο πρώτος πολιτικός που απείλησε να βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο τότε άρθρο 15 του Συντάγματος.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ “Ξεκίνησα στο ραδιόφωνο το 1979 από το δωμάτιο του σπιτιού μου, με μια κεραία στο μπαλκόνι και μετά στην ταράτσα, στη Βασιλίσσης Όλγας, μʼ ένα πομπό μικρής εμβέλειας στα FM”, θυμάται ο Νίκος Κανατάκης, ραδιοφωνικός παραγωγός στη Θεσσαλονίκη σήμερα. “Σιγά σιγά μεγαλώναμε τους πομπούς. Στη συνέχεια κάναμε κοινές προσπάθειες με συναδέλφους. Νοικιάσαμε σπίτι και κάναμε πρόγραμμα όλοι μαζί. Αυτό γινόταν μέχρι το 1986. Είχε αρκετούς ραδιοπειρατές, κάποιοι ήταν περιστασιακοί, κάποιοι παρέμειναν χρόνια. Το κυνηγητό από την αστυνομία ήταν σε μόνιμη βάση, είχαμε συλλήψεις, κατασχέσεις μηχανημάτων, δισκοθήκης. Αλλάζαμε σπίτι και βγαίναμε από άλλη συχνότητα”, περιγράφει ο κ. Κανατάκης.
Η σημερινή ελεύθερη ραδιοφωνία, σύμφωνα με τον ίδιο, παρουσιάζει αδυναμίες, καθώς “φθάσαμε σε σημείο να έχουμε είκοσι χρόνια ελεύθερη ραδιοφωνία και είμαστε σε ερασιτεχνική φάση. Με τους ραδιοπειρατές, μπορώ να πω ότι είχαμε πιο επαγγελματικές προσπάθειες, κάναμε σοβαρή δουλειά. Τώρα είναι στημένα όλα, δεν υπάρχει η παλιά επαφή με τους ακροατές. Είμαι απογοητευμένος”, όπως λεει ο κ. Κανατάκης.
“Η όλη ιστορία με το πειρατικό ραδιόφωνο ξεκίνησε για μένα από μικρή ηλικία. Οι πρώτες απόπειρες εκπομπής έγιναν με τα γνωστά BD, αγορασμένα από τη στοά της Βασιλέως Ηρακλείου. Ώσπου το καλοκαίρι του 1979 βγήκε στον αέρα της Θεσσαλονίκης το Radio Aquarius, γύρω στους 103,5 μεγάκυκλους με τη συμβολή του πειρατή με το όνομα ʽΟλλανδόςʼ”, αναφέρει ο κ. Σάκης Στεργίου, παλιός ραδιοπειρατής. Το παράπονο του κ. Στεργίου αλλά και συναδέλφων του είναι ότι παλιοί ραδιοπειρατές, που υπηρέτησαν με ζήλο το ραδιόφωνο, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο. Το ραδιόφωνο, όπως λένε, σε κάποιες περιπτώσεις πέρασε στα χέρια ανθρώπων “αμφιβόλου επαγγελματικής συνείδησης”, που δεν ασχολούνται με “αυτό το κάτι που προσέδιδε η μαγεία του ραδιοφώνου”.
Για σημερινή κατάντια του ραδιοφώνου σε κάποιες περιπτώσεις κάνει λόγο ο Λευτέρης Λάλος, “ψυχή” του “Μουσικού Δίαυλου”.
Τις δεκαετίες ʼ70 - ʼ80 στη Θεσσαλονίκη ήταν γνωστοί περισσότεροι από 60 ραδιοπειρατές και πειρατικοί σταθμοί στα FM μεταξύ των οποίων οι: Tiger, Delta, Epsilon, 3-20, Radio City, Alexander, Zodiac, Rosenthal, Captain, Σουηδός, Ranger, Aramis, Blue, Palmer, 8-11, Radio1, Melody Maker, Atlantic, Panasonic, I.B.C., Maxwell, Αφροδίτη, Camel, Nazareth, Sensoria, Εξωγήινος, Annabel, Caroline, Prisoner, Formand, Jackson Palace, S.O.S., T.J., Schmeterling, Πρωτοπόρος,ABX, Σκορπιός, Melody Club, Jefferson, K-Roger, FM1, Radio Akroama, Johnny Rock, Galaxy, Μουσικό Καλειδοσκόπιο, Enterprize, Radio Utopia, Ροζ Πάνθηρας, Ροδίτης, Όλιβερ, Καναδός, Ράδιο 3, Πρώτο Ερασιτεχνικό, 829, Zombie, Tamango, Asterix, Μουσικός Δίαυλος. Γνωστοί ραδιοπειρατές και οι Στέφανος Διαμαντόπουλος και Λευτέρης Μαρόγλου, που δημιούργησαν το πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιόφωνο στη Θεσσαλονίκη σήμερα, το “Ράδιο Θεσσαλονίκη”.
Οι ραδιοπειρατές εξέπεμπαν στα μεσαία κύματα σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αποκτώντας φανατικούς ακροατές. Ένας από τους πιο θρυλικούς ραδιοπειρατές της εποχής είναι ο Geronimo Groovy, που οι εκπομπές του ακούγονταν πολλές φορές από την Αίγυπτο μέχρι την Ιταλία και που έπαιρνε κάθε χρόνο χιλιάδες γράμματα αλληλογραφίας φανατικών οπαδών σε διάφορες γλώσσες.
Ο αριθμός των ερασιτεχνικών ραδιοφωνικών σταθμών πολλαπλασιάστηκε τη δεκαετία του 1970 με τους απόφοιτους των ραδιοτεχνικών και ραδιοηλεκτρολογικών σχολών που πειραματίζονταν με αυτοσχέδιες ηλεκτρονικές κατασκευές και ιδιοκατασκευασμένους ραδιοφωνικούς πομπούς.
Οι περισσότεροι μουσικοί ραδιοπειρατές ήταν μαθητές και μετέδιδαν πρόγραμμα με ξένα ροκ και ελληνικά τραγούδια, ενώ είχαν το δικό τους κοινό και έκαναν τηλεφωνικές αφιερώσεις. Ο κάθε πειρατικός σταθμός έβγαινε στον αέρα από τα δωμάτια των ραδιοπειρατών ή το σαλόνι του σπιτιού τους, ενώ γίνονταν και συνεργασίες ραδιόφιλων που νοικιάζανε διαμερίσματα και εγκαθιστούσαν τον ραδιοφωνικό τους σταθμό. Το κυνηγητό από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αρχές ήταν έντονο και πολλές φορές γίνονταν κατασχέσεις μηχανημάτων και οι ραδιοπειρατές βρισκόταν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και πλήρωναν μεγάλα χρηματικά ποσά για την ποινή που τους επιβαλλόταν.
Ένας από τους ιστορικούς ραδιοπειρατές είναι και ο Γιώργος Κυρλάκης, που λειτουργούσε με το ψευδώνυμο Easy Rider (Ελεύθερος Καβαλάρης) και που ήταν ο δημιουργός του “Εδώ Πολυτεχνείο” κατασκευάζοντας έναν πρόχειρο ραδιοπομπό μεσαίων κυμάτων στους 963 χιλιόκυκλους, ο οποίος ήταν η φωνή της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 στην Αθήνα.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1975, ο πρώτος πολιτικός που απείλησε να βγάλει στον αέρα πειρατικό σταθμό ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, στη διάρκεια της συζήτησης για το επίμαχο τότε άρθρο 15 του Συντάγματος.
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ “Ξεκίνησα στο ραδιόφωνο το 1979 από το δωμάτιο του σπιτιού μου, με μια κεραία στο μπαλκόνι και μετά στην ταράτσα, στη Βασιλίσσης Όλγας, μʼ ένα πομπό μικρής εμβέλειας στα FM”, θυμάται ο Νίκος Κανατάκης, ραδιοφωνικός παραγωγός στη Θεσσαλονίκη σήμερα. “Σιγά σιγά μεγαλώναμε τους πομπούς. Στη συνέχεια κάναμε κοινές προσπάθειες με συναδέλφους. Νοικιάσαμε σπίτι και κάναμε πρόγραμμα όλοι μαζί. Αυτό γινόταν μέχρι το 1986. Είχε αρκετούς ραδιοπειρατές, κάποιοι ήταν περιστασιακοί, κάποιοι παρέμειναν χρόνια. Το κυνηγητό από την αστυνομία ήταν σε μόνιμη βάση, είχαμε συλλήψεις, κατασχέσεις μηχανημάτων, δισκοθήκης. Αλλάζαμε σπίτι και βγαίναμε από άλλη συχνότητα”, περιγράφει ο κ. Κανατάκης.
Η σημερινή ελεύθερη ραδιοφωνία, σύμφωνα με τον ίδιο, παρουσιάζει αδυναμίες, καθώς “φθάσαμε σε σημείο να έχουμε είκοσι χρόνια ελεύθερη ραδιοφωνία και είμαστε σε ερασιτεχνική φάση. Με τους ραδιοπειρατές, μπορώ να πω ότι είχαμε πιο επαγγελματικές προσπάθειες, κάναμε σοβαρή δουλειά. Τώρα είναι στημένα όλα, δεν υπάρχει η παλιά επαφή με τους ακροατές. Είμαι απογοητευμένος”, όπως λεει ο κ. Κανατάκης.
“Η όλη ιστορία με το πειρατικό ραδιόφωνο ξεκίνησε για μένα από μικρή ηλικία. Οι πρώτες απόπειρες εκπομπής έγιναν με τα γνωστά BD, αγορασμένα από τη στοά της Βασιλέως Ηρακλείου. Ώσπου το καλοκαίρι του 1979 βγήκε στον αέρα της Θεσσαλονίκης το Radio Aquarius, γύρω στους 103,5 μεγάκυκλους με τη συμβολή του πειρατή με το όνομα ʽΟλλανδόςʼ”, αναφέρει ο κ. Σάκης Στεργίου, παλιός ραδιοπειρατής. Το παράπονο του κ. Στεργίου αλλά και συναδέλφων του είναι ότι παλιοί ραδιοπειρατές, που υπηρέτησαν με ζήλο το ραδιόφωνο, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, βρίσκονται σήμερα στο περιθώριο. Το ραδιόφωνο, όπως λένε, σε κάποιες περιπτώσεις πέρασε στα χέρια ανθρώπων “αμφιβόλου επαγγελματικής συνείδησης”, που δεν ασχολούνται με “αυτό το κάτι που προσέδιδε η μαγεία του ραδιοφώνου”.
Για σημερινή κατάντια του ραδιοφώνου σε κάποιες περιπτώσεις κάνει λόγο ο Λευτέρης Λάλος, “ψυχή” του “Μουσικού Δίαυλου”.
Τις δεκαετίες ʼ70 - ʼ80 στη Θεσσαλονίκη ήταν γνωστοί περισσότεροι από 60 ραδιοπειρατές και πειρατικοί σταθμοί στα FM μεταξύ των οποίων οι: Tiger, Delta, Epsilon, 3-20, Radio City, Alexander, Zodiac, Rosenthal, Captain, Σουηδός, Ranger, Aramis, Blue, Palmer, 8-11, Radio1, Melody Maker, Atlantic, Panasonic, I.B.C., Maxwell, Αφροδίτη, Camel, Nazareth, Sensoria, Εξωγήινος, Annabel, Caroline, Prisoner, Formand, Jackson Palace, S.O.S., T.J., Schmeterling, Πρωτοπόρος,ABX, Σκορπιός, Melody Club, Jefferson, K-Roger, FM1, Radio Akroama, Johnny Rock, Galaxy, Μουσικό Καλειδοσκόπιο, Enterprize, Radio Utopia, Ροζ Πάνθηρας, Ροδίτης, Όλιβερ, Καναδός, Ράδιο 3, Πρώτο Ερασιτεχνικό, 829, Zombie, Tamango, Asterix, Μουσικός Δίαυλος. Γνωστοί ραδιοπειρατές και οι Στέφανος Διαμαντόπουλος και Λευτέρης Μαρόγλου, που δημιούργησαν το πρώτο σε ακροαματικότητα ραδιόφωνο στη Θεσσαλονίκη σήμερα, το “Ράδιο Θεσσαλονίκη”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου